Öyle bir maç oldu ki tansiyon hapı olmadan izlemek mümkün değil.Bana nazaran yalnızca bu dönemin değil son iki üç dönemin en hoş maçı oldu desek palavra olmaz. Dehşetli bir gayret vardı. Ancak kadro olarak daha kaliteli ve üstün olan Fenerbahçe hak edilen bir galibiyet aldı. Lakin Trabzonspor’un direnişini de unutmamak lazım. Birinci 17 dakika oyun üstünlüğü büsbütün Trabzonspor elindeydi. Kanat atakları ile erken bir gol bulmaya çalışan Trabzonspor’un tek dezavantajı kanatlarda oynayan Nwakaeme ile Visca’nın ileri yaş sorunuydu.
Çünkü o tempoyu kaldıramadılar. 17. dakikadan sonra düşüş başladı ve Fenerbahçe daha denetimli oynamaya başladı. Rakibe nazaran daha organize oldular. Ve olağan ki Maximin’in kanadı çok sorun yaratmaya başladı.
Orta alanda Fred’in aktifliği, Szymanski’nin gücü ve Amrabat’ın hem savunmaya hem de atağa katkısı fazlaca gözükmeye başladı. Tadiç dönerek oynadı. Her yerde pas irtibatının baş aktörüydü.Tabii maç teke tek hale dönünce Fenerbahçe’nin kalitesi daha fazla gözükmeye başladı. Trabzonspor’un yediği gol ise büsbütün savunma kusuru. Visca’nın kaybettiği topla atağa kalkan Mert ve Nesyri çok rahat bir atak geliştirirken Fred en rahat gollerinden birini attı. Halbuki Eren daha öndeyken rakibini takip edemedi. Bu tip maçlarda bu kusurlar skoru net bir biçimde etkileyebiliyor. Ve natürel burada kaliteli ayaklar öne çıkıyor.
Aslında bu maçın yalnızca 2. yarısını yazsak herhalde olurdu.Nefes kesen bir maç. Aksiyon sinemasını aratmayacak bir 45 dakika. Ve inanılmaz bir çaba. Lakin şu var. Bu 45 dakikanın 40 dakikası yaşanmayabilirdi. Zira birinci 5 dakika da Fenerbahçe o denli iki net konum yakaladı ki maç orada bitecekti. Rakibi de maça ortak etmeyecekti. Göztepe ve Samsun’da yapılan birebir yanlışlar yapıldı ve net goller kaçınca rakibin direnci arttı.
Nitekim 2 penaltı bir anda maçı Trabzon lehine çevirdi. Lakin Fenerbahçe’nin tahminen oyun olarak çok üstün bir durumu yok. Lakin gayretleri, hırsları ve azimleri makus olsalar bu açıklarını kapatıyor. Olağan bir de Trabzonspor’un panik yapması Fenerbahçe’nin de işini kolaylaştırdı.
Fenerbahçe bu maçın kaybedilmesi halinde yerin tabanına geçecek moral ve motivasyonun farkına vardı. Ve 2-1’den sonra nitekim çok düzgün oynadılar. Tüm yüklerini koydular. Natürel bir de Dzeko ve İrfan Can’ın oyuna dahil olması ve Tadiç’in sorumluluk alması Fenerbahçe’nin atak gücünü daha da artırdı.
Ve sonuçta kendisi açısından ligin en güç deplasmanını galibiyetle hak ederek kazandılar.